Leczenie Bruksizmu

Bruksizm. Nazwa bardzo brzydka, która zadziwiająco często przewija się w ostatnich miesiącach w mediach. Zazwyczaj kojarzona jest po prostu ze zgrzytaniem zębami, które może prowadzić do uszkodzeń ich powierzchni. Jest to skojarzenie prawidłowe, ale problem jest bardzo głęboki. Ma swój wymiar stomatologiczny oraz typowo psychologiczny.

 

Przebieg bruksizmu

Zazwyczaj bruksizm jest w ogóle nierozpoznawany i powoli czyni szkody bez żadnej interwencji ze strony pacjenta. Spowodowane jest to tym, że dopóki jego objawy się bardzo nie nasilą, są niespecyficzne, choroba nie jest traktowana zbyt poważnie. Polega ona bowiem na zaciskaniu zębów i zgrzytaniu zębami w takiej pozycji, co jednak nie zawsze ma miejsce. Do mocnego zaciskania szczęki może dochodzić w trakcie dnia, ale częściej problem pojawia się w nocy. Jego niespecyficzne objawy można na podstawie tego opisu łatwo przewidzieć, ponieważ będą to problemy ze stawem skroniowo-żuchwowym i mięśniami nim operującymi, problemy z jakością szkliwa oraz także z dziąsłami. Bruksizm prowadzi do ścierania się zębów i powstawania uszkodzeń w szkliwie. To samo zjawisko prowadzi do wyciągania plomb z zębów oraz uszkadzania dziąseł, ponieważ działają na nie siły, których być nie powinno. W szczególnych przypadkach zęby mogą się łamać lub być wyrywane z dziąsła razem z korzeniem. Problem jest tym większy, że spora część, jeśli nie całość zjawisk bezpośrednio szkodzących pacjentowi zachodzi w czasie, kiedy jest on bez ich świadomości, czyli albo śpi, albo jest zestresowany i skupiony na czymś innym.

 

Czynnik psychologiczny

Za bardzo ważny w przypadkach bruksizmu uważa się czynnik psychologiczny. Nie jest to oczywiście choroba psychiczna, ale zwyczajny efekt stresu. Pacjenci powinni przepracować traumę, która doprowadziła do powstania stresu, a jeśli jest to stres „normalny” związany z codziennym światem, pacjent musi nauczyć się z takim stresem radzić. Jest to bardzo ważny krok w leczeniu bruksizmu, ale zazwyczaj to działania dentystyczne mają największy efekt końcowy.

 

Leczenie stomatologiczne

Stomatologiczne leczenie bruksizmu wykonywane jest w kilku różnych podejściach. Na samym początku bada się zaburzenia okluzji, czyli tego, jak zęby na siebie zachodzą w czasie zgryzu. Siły powinny się rozkładać na całą szczękę równocześnie i równomiernie. Jeśli tak nie jest, niektóre zęby będą bardzo zagrożone. Konieczne jest podjęcie leczenia ortodontycznego, które wyeliminuje ten aspekt problemu.

Zanim jeszcze może dojść do takiego leczenia, konieczne jest usunięcie bezpośrednich skutków bruksizmu, czyli uszkodzeń koron zębowych. Chodzi tutaj o proste zabiegi dentystyczne, leczenie zawsze towarzyszącej uszkodzonym zębom próchniczy, odbudowywanie koron, a także kwestie związane z leczeniem dziąseł. Pacjenci do lekarza z powodu bruksizmu najczęściej zgłaszają się bezpośrednio w wyniku wypadania plomb lub problemem z dziąsłami, takimi jak ruchomość zębów w dziąśle czy krwawienia.

Leczenie bruksizmu musi mieć też charakter zapobiegawczy. Polega ono na odciążaniu zębów, ponieważ nie można oczekiwać, że pacjent natychmiast zaprzestanie zagryzania i zgrzytania zębami. Na jego łuki zębowe zakłada się odpowiednie szyny przenoszące obciążenia oraz wykonuje się specjalną wkładkę do ust chroniącą zęby. Na taką wkładkę można spokojnie zagryzać i chociaż to też nie jest zdrowe, wkładka jest zbudowana tak, by działanie patologicznych sił miało jak najmniejsze działanie negatywne. Innymi słowy, leczenie stomatologiczne nie eliminuje bruksimzu, ale jest w stanie stworzyć w miarę bezpieczne warunki, by bruksizm był minimalnym problemem. Usuwa też jego skutki.

Komentarze

komentarze